Yaklaşık 3-4 yıldır elimde olan bi kitap bitirmeye kıyamadığım. Abdülkadir Geylanî hazretlerinin sohbetlerinden oluşuyor kitap 62 bölümlük. Alıntı yapsam yapamıyorum bitirsem kıyamıyorum her cümlesi öyle güzel ki tarifsiz.. Baş ucu kitabı denir ya, ya da ne bileyim hayatımın enleri olsa şu kitaplar olur diyebileceğim 3-5 kitap sayarım anca, o da bunlardan biri. Bendeki yeri apayrı. Ne zaman bi boşluğa düşsem elimden tutacak, beni sarsacak, kendime getirecek bi kitap. 10 defa da okusam yine ilk kez okuyomuş hissi olan bi kitap.
Bi kaç gün önce başladım tekrardan her gün 1 bölüm okumaya. Alıntı yapamıyorum dediğim gibi çünkü hangi birini yapayım kitabı baştan sona kopyalamam lazım. Ama içimde de kalıyo diyorum bir şekilde paylaşmam da lazım bunu ve inceleme yazmaya karar verdim oh rahatladım :) alın bu merakla napıyosanız yapın, her kitabı da kolay kolay övmem :)
