Sen;
Beni ölü yalnızlığımdan diriltensin…
Solmuş yapraklarımı yeşerten,
Tekrardan nefes almamı sağlayan,
Binlerce kilide vurup,
Sakladığım hazinemi bulansın...
Titreyerek ölümü beklediğim kuytu köşede,
Kaybolduğum karanlıklara ışık tutansın…
Sadece rüyalarda olur zannettiğim,
Sonu mutlu bitecek zannettiğim masalımsın…