Kötülük yastığı üstünde sallar durur
Şaşkın ruhumuzu koca iblis her zaman... ( S. 1 )
Baudelaire bu kitap için '' Anlaşılmamış ya da çok az anlaşılmış olmanın bir övüncü varsa, ben bunu bu küçük kitapla çarçabuk elde ettim.'' diyor ve ekliyor '' Dostlarımdan biri, büyük bir ozan, bana: ^Bütün yaşamınız üstünde bir kara leke gibi kalacaktır bu kitap^ diyordu daha başlangıçta. Gerçekten de, başıma gelen bütün tatsızlıklar, bugüne dek, onu haklı çıkardı. Ama ben, kinden sevinç çıkarmayı bilen, aşağılamalardan övünç duyan o mutlu kişilerdenim. Aptallığa şeytancasına tutkun beğeni anlayışım kara çalmanın kılık değiştirmelerinde özel zevkler bulduruyor bana''
Ben şiirlerin dilini, bakış açısını sevdim. Kötülüğe zaaf barındıran satırlar ile kötülüğü yeren satırlar arasındaki gelgitler kendine has bir denge oluşturmuş. Herkeste az ya da çok, ama mutlaka bulunan karanlık yönlerin dışa vurumu gibi hissettim. Yazarın çok duyarlı pesimist yanının doğurduğu şiirleri ''Kötülük Çiçekleri'' adı altında bulmamız bir yerde yin yang gibi de sanki. İyiliğin içindeki kötülük, kötülüğün içindeki iyilik. İkisinin birbirine dönüşen hali de gerçek dünya, gerçek insan...
Bağ bozumu bitmeyegörsün yüreğimizde,
Bir yük olur yaşamak... ( S. 37 )
Keyifli okumalar...
