II. Dünya Savaşı sonrasında dünya barışını ve güvenliğini korumak, uluslararasında ekonomik, toplumsal ve kültürel işbirliği geliştirmek amacıyla kurulan Birleşmiş Milletler Teşkilatı (BM), Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonu (UNICEF) ve Birleşmiş Milletler Eğitim, Bilim ve Kültür Kurumu (UNESCO) aracılığıyla eğitim, kültür ve sosyal politika alanlarında faaliyet göstermektedir. BM ve alt kuruluşlarının eğitim ve sosyal politika alanlarında yürüttüğü program, proje ve kampanyalar toplumsal eşitsizlikleri ve ayrımcılıkları azaltmaya dönük hedefler taşımaktadır. Ancak bu kuruluşlar toplumsal eşitsizlikleri ve ayrımcılıkları çok yönlü olarak üreten yapısal nedenleri gözardı ettikleri, sorun çözme yaklaşımlarını hukuki temelde liberal hak ve özgürlüklere ilişkin referanslar üzerinden şekillendirdikleri, piyasacı ve sivil toplumcu öğeler üzerinden yönetişimci bir programla hareket ettikleri ve sorunları çözmek yerine “sürdürülebilir” ve “katlanılabilir” toplumsal koşullar yaratmaya dönük parçacı pratikler izledikleri için, hem yeterince başarılı olamamakta hem de toplumsal ölçekte sorun çözme yöntemlerine dair yanlış bir bilinci meşrulaştırmaktadırlar.
