İnsan, huzurunu bir kenara bıraktı çünkü onu yormuştu, aynen Tanrı'nın onun mükemmelliğinden yorulmuş olduğu gibi, çağrısı, hiçlikten yeni bir yaratım içindi, tıpkı bir kadının, kalbini tüketmekten başka bir işe yaramayan huzur ve sükûnetten yorgun düşüp, gözünü hayatın cazibesine çevirmesi gibi.
Sayfa 230 - İthaki Yayınları