Bu evrende düşen tek bir yaprağın bile hikayesini bilmek istiyorum.
Evet yine bir romana bağımlı oldum, evrende anlatılan her hikayeyi her karakteri merak ediyorum, detaylarında boğulmak istiyorum. Özellikle bu kitabın büyük bir çoğunluğunun Ciri'nin büyüme evresine odaklanması da başkalarının aksine benim çok hoşuma gitti, insanların neden şikayetçi olduğunu anlamadım, şuana dek anladığım kadarıyla roman sürpriz çocuğun etrafında dönecek olmasından dolayı bu kitabın büyük kısmını kendisine ayırması çok normal geldi. Oyunlarda gördüğümüz o birbirlerine olan bağın temelini okuduk işte, bu güzel bir şeydi. O kısmın sisli kalmasını kim neden istesin ki :D?
Yazarın üslubu asla dikkatim dağılmıyor -ki normalde çok dağılır- ve odaklanarak okuyabiliyorum. Bazı bölümlerde birden pat diye 3-5 farklı karakter tartışmasına şahit oluyoruz, hiç söylenmemiş krallık ve şehir isimleri geçiyor, bu gerçekten kafanızı karıştırabiliyor, şehirlerin kafada oturması zor oluyor, ortada bir harita da olmayınca internet üzerinden bir harita bulmak gerekiyor, bahsi geçen 3-5 karakterin ise kim olduğunu vb. okudukça veriyor size yazar. Bu karakterlerin hiç biri havada kalmış boş karakterler değil, hemen hepsinin oturaklı bir gayesi var. Neredeyse hiç biri kesin iyi veya kötü değil. Keskin siyah ve beyaz karakterlerin olmadığı içerikler barındıran eserlere aşığım, bu da onların örneklerinden biri, kahramanımızın kendisi de grinin bir tonu durumunda. Umarım son kitapları çabucak çevrilir de beklemeyiz.
Nefret Çağı ‘nı daha hızlı okuyabilirim. Saygılarımla... :)
