Dalgalar vuruyor gönlümün kıyılarına...
Seslerin hepsi aynı yere varıyor, hepsi ismini söylüyor.
Kalp sırrı, sevda sırrına karışıp bir oluyor.
Sevdiğin bedenden çıkıp yolun oluyor. Nereye mi gider yol?
Allah için sevmelerin yolu Allah'a çıkıyor...
Ona bakmadan edemiyorum. Aramızda müthiş bir çekim var sanki. Gülümsemesinin kaybolmasını, sonra birden tekrar ortaya çıkmasını seviyorum. Ona hep bakmak zorunda hissediyorum kendimi. Hiçbir şeyini kaçırmak istemiyorum.
Bazen anlarsın ki anlatılmak istenen şeyin anlamaktan öte olduğunu. Bir ağaca sarılmak gibi mesela. Beni anlamanı beklemiyorum, istediğim tek şey ışıkların açılmaması... Böyle iyi, sevdiğin yanındaymış gibi sanki ...
Bana senin olduğun şehir lazım. Ötesi yok! Çölde olsa şehrin, ben yüreğinin denizine hasretim. Uyku düşmeyince nasibe, özlemek hükmünü keser gecenin...