"DURMAK gölgesinde
havadaki yara izinin."
Ah Celan! Kendini Seine Nehri'ne atarak yaşamını noktalayıncaya kadar yaptığın buydu demek.
Paul Celan, II. Dünya Savaşı bittiğinde çalışma kamplarından ve gettolardan sağ kalmayı başarmış, yirmi beş yaşında bir gençmiş. Kurtulmuş kurtulmasına ancak yaşadığı travma bir çok şair ve yazarın olduğu gibi onun da yakasını hiç bırakmamış ve elli yaşında Paris'te yaşamını sonlandırmış.
SEN ölümümdün:
Seni tutabildim,
her şey dökülürken elimden.
Celan'ın şiirlerinde savaşta tanık olduklarının ruhunda bıraktığı izler apaçık beliriyor. Bitti ve her şey normale mi döndü? Celan'ın şiirlerinin her satırı "hayır, hiçbir şey eskisi gibi olmadı ve olmayacak da." diyor bize. Harap olmuş zamanlar, kaygılar ve kayıplar, ölümle her an yan yana yürüyen ve ölümü içselleştiren canlar... Her zaman gökyüzünde duran o yara izinin gölgesinde nefes almaya mahkum olmuş, aklıma geldiği her an kalbimi acıtacak Celan...