Mavi Agave bitkisinin sekiz yıllık distilesi sonrası, tuz ve limon dilimi ile servis standartının olduğu konusunda uyarıdır bu yazı ...
Serideki kitaplara göre “Oh ma God!” tarzında felsefi veyahut hiciv içeren öğeler barındırmamakla birlikte, büyük ihtimalle Sevgili Douglas’ın editörünün baskısı ve nazik zorlamasıyla yazdırdığını düşündüğüm bir kitaptır kendileri. Esas mevzuya da can veren hayranlarının sorduğu soru; “ Yahu bu Arthur Dent hiç sevişmez mi ?” Olmuş olacak ki bu kitabım da böyle olsun anacım demiş :) Şimdi soralım soruyu sıkı bir takipçi olarak... Be adam onca partilere gidin onca galaksi evren zaman bükün Evren’i kurtarın (eşittir yüksek dozda testesteron ) bre hiç mi kimseyi zartmadın? (Wtf! ) Sekiz yıldır gezegenin dışındasın uzaksın tamam artık dünya Yok :)
( gerçi şu psikolojiyi anlamak lazım , Bir Dünya tapuda yola giden arsa gibi galaksiler arası yola gitti.
İki Dünya’dan iki insan kalmış biri kendi biri Thrillian denen iki başlı Zaphod zirzopunun yoldaşı.
Adam ne ara düşünsün karıya kıza gitmeyi )
ha işte dışardasın Ford denen alemci adam var yanında ki üç memeli galaktik fahişeler mi dersin neler neler biliyor adam, yok ama onca dert bitiyor hayranlar diyor bu Arthur niye kimseyi... İşte milletçe değil evrensel olarak ilgi duyduğumuz alan ...
Kitaptan sapmadan yaratıcının varlığına son sözü böyle var ya işte tam olarak sırasıyla, birkaç kere ; tuz, distile agave ve limon dilimi sonrası söylenecek bi laftı.... Keyifli okumalar ...
