Son mum ağır ağır tükeniyordu, sönmeden son kez aydınlatıyordu çevresini, yavaş yavaş dibi gibi kararıyordu. Mumun ölümü yeni bir doğum çığlığıyla son buluyor ve kelimeler bütününe can veriyordu… Doğduğumuzda adımız yoktu. Karmaşık dünyayı anlayabilmek adına var olmuş küçücük bir yansıma olarak geldik hayata.
Doğduk ve mezar taşımızda son bulacak o adı aldık. Çoğumuz için çok kolay oldu ona kavuşmamız ve bazılarımız kavuşmak için destanlar yazmak zorunda kaldık. Bazen çok sevdik ve bazen de utandık adımızdan. Ama yaşam yolculuğumuzda her şeyin aksine yanımızda kalan son şey oydu.
Bu yüzden sevgili insan, yıpranmış bir hayatın dolambaçlı ve zorlu yollarından süzülen kelimelerin ruhuyla kutsanan yazılarla oluşan bu kitabın adını vermek size düşüyor. Adını kazandığında sizin bir parçanız olacak ve sonsuza kadar sizin kalacaktır…
Sevgi ve huzur sizinle ve bizimle olsun.
