Sözcükler, sözcükler, yalnızca sözcükler. Nerede olduğumuzu hiçbir zaman bilemedik, dilediğimizce anlatamadık belki. Ama gene de yaşanmalıydı sanki bu yaşadıklarımız.
Benim için hep bir olasılık, beklenmedik, uzun yolculuklarla özdeş bir seçenek olarak kalacaksın. Seni, aradan uzun yıllar, tümceler ve sevinçler geçse de hep bu metindeki gibi anımsayacağım..
Görüntüleri, renkleri, sesleri, kokuları çeşitlendirmek, yepyeni seçenekleri gereksiz yere
zorlamakla aynı anlama mı geliyordu bu durumda? O şehirdeki tek başınalığınızda, güneşin o
olağanüstü batışını içinizdeki o buruk sevinci her şeye karşın yaşatarak izlerken hep aynı
gölgenin devamı, giderek benzeri değil miydiniz oysa? O şehirde, çok iyi bildiğiniz seyirciliğinizi bir
kez daha kabullenmek zorunda kalmamış mıydınız hayalinizdeki o sevgilinin sizden hiçbir zaman
haberdar olmayacağını düşündüğünüzde?
Gördüğün gibi sevgilim, her şeye, tüm düşkırıklıklarımıza, yabancılıklarımıza ve zorunlu sürgünlerimize karşın rahatlıkla çoğaltılabilecek birçok küçük ayrıntı ya da sevinç denemesi bulabilirdik birbirimize.