Çocukken yatağımdan her kalkışımda, yerdeki yastık ve minderleri görüp, annemin dağınıklığından dolayı söylenip dururdum.
Büyüdüm, evlendim ve nur topu gibi bir erkek çocuğu sahibi oldum. Oğlum da bana benzemiş olacak ki geceleri kıpır kıpır dönüp ikide bir yataktan düşüyor.
Ve simdi ben, rahmetli anacığıma fatihalar okuyarak, yavrumun düşebileceği yerlere minderler seriyorum...