Serinin 5. kitabı. Gazap iblisini barındıran Aorun karakterinin kitabı. Çok beklentiyle okuduğum için mi bilmiyorum bende o beklenen etkiyi yaratmadı. 4. kitapta aorun, birinin onu izlediğini hissediyordu ve şüpheleniyordu. Haliyle ben bu kitapta bu konuya detaylıca girilir diye bekledim. Olivia 'nın onu izlerken neler düşündüğünü görmek isterdim (anya da olduğu gibi) Fakat kitap 1. kitabın hikaye tarzıyla başladı. Sisli, puslu, gizemli kız havası hiç oluşmadı. Tüm erkekler alfa, hepsi sert, hepsi güçlü ve iradeli. Bu sıkıcı durum sabin in kitabında biraz daha azdı (çok değil tabi)
Kitabın ortasından sonra gerçekleşen büyük bir olay yine kolayca ama bu sefer beni şaşırtarak çözüldü.
(spoiler olabilir) Olaylardan bağımsız olarak, kötü adamımız baden ile Lysander arasında ne olacak gerçekten merak ettim. Kötü de olsa efendi efendidir. Baden de aşık olduysa ya tadından yenmez.
İşin içine meleklerde dahil oldu ve artık tanrılardan da güçlü birşeyler ortaya çıktı. Evren git gide genişliyor.
Kitabın başında yazarımız, bu kitabı kendisi ve kocasını baz alarak yazdığını söylediği için mi bilmiyorum ama kitabın sonu çok şaçam bitti. Bir anda lycender meleğini işin içine dahil edip, olayları saçmalatıp, aeron 'u iblisinden ayırmak nedir ya hu! Karanlığın efendilerinin bir numaralı özelliği iblisleridir. Şimdi aoron 'un normal askerden ne farkı kaldı. İblis onları güçlendiriyordu.
Ay birde Paris 'in aşığına verdiler iblisi, ne olacak yüz yıl sonra mı paris aşk yaşayacak... O kızdan daha şimdiden bıktım. Ne bitmez çilesi varmış.
Yine de kitap duygusaldı, sevdim.
