Uzun zamandan sonra ilk defa bir kitabı okurken zevk aldım. Yeri gelmişken de belirtelim.Bazı kitaplar sırf okunmak için okunur bazıları da okunması gerektiği için okunur.
Bu eser okunması gerektiği için benim ellerimdeydi. Hallac-ı Mansur'un "Ene-l Hak"deyişini bilmeyen yoktur zannediyorum ki bilenlerin %60'ı da İslam aleyhine iyi bir koz olarak kullanıyor her olayda olduğu gibi.
Tabi haksız da değiller zira "Ben Hakk'ım "demek zahirde şirke delalettir ki Hallac'ın idam kararını veren sözde o zamanın imamları da bu kanıya göre hareket ettiler .
Ama işin batın tarafından bakılırsa Hallac'ın Allah ile hemhal olmasından, Allah aşkı ile sarhoş olduğundan böyle bir söyleme başvurduğu görülecektir. Eserde de bu konuya uzun uzadıya değiniliyor neyseki.Sadece Hallac-ı Mansur değil tabi kitabın esas mevzusu çok daha müthiş konuları da barındırıyor içinde.
Kitabın daha doğrusu yazarın Allah değil de "Tanrı"demesi dikkatimi çekti. Biz Tanrı lafzının birçok tanrıyı kast ettiğini anlatıp kullandırtmazken yazarın böyle tercih etmesi doğru değil .
Lakin bunun haricinde kitap muazzam.
