Tüm çocukluğum anne ve babamın ayrılmasını dileyerek geçti.Her gece tartışmalarını dinleyip uyumaya çalışmaktansa bir daha ikisinin de seslerini duymamayı dileyecek noktaya geldim.Annesi ve babası sürekli tartışan Bir çocuksanız, işler bir yerden sonra sizin üzülmenize sebebiyet vermekten çıkıp " Bir susun artık da uyuyayım!" Diye sitem etmeye dönüyor.
İnsan tüm hayatını böyle geçirdikten sonra umursamaz olmayı öğreniyor.Çünkü inanın bana sizi sarıp sarmalayan her şey bu kadar gürültülüyken sessiz kalabilmek yapabileceğiniz en mantıklı şeydir.
Hiç kaybolmuş hissettiğin oldu mu? Hayatının ortasında öylece durduğun, müziğin sesini kısıp etrafına boş boş bakındığın ve "Ben şimdi nereye gideceğim?" diye düşündüğün oldu mu? "Burası neresi, neden buradayım ve buradan nereye gideceğim?" gibi sorularla boğuştun mu hiç? Halbuki evindesin, odandasın, sokağındasın. İnsan evinin içinde, odasının içinde, yatağının içinde kaybolur mu hiç? İnsan yıllardır yaşadığı sokağın içinde kaybolur mu?
İnsan doğduğundan beri yaşadığı bedenin içinde kaybolur mu? Ben kayboldum.
"Herkes dünyanın yaşadığı kışı umursuyor." dedi Uraz, "Aşık olduğu kadın onu bırakıp yukarı çıktığında Hades'in içinde yaşanan kış kimsenin umrumda değil."