Klasik müzik bende ereksiyon yaratıyor. Bunun bazı insanlar için çok iyi bir açılış cümlesi olmadığını biliyorum. Belki cümledeki "klasik" kelimesinin üstünü çizersek kulağa o kadar kötü gelmez.
Her şeyin altından akıp yaşamımı ve içimdeki hayvanı besleyen bir öfkem var. Ve o öfke tüm çabalarıma rağmen her zaman benim daha iyi biri olmamı engelliyor.
“saldırganın sahneden çıkmasıyla istismarın bittiğini düşünmek çok kolaydır.ancak tecavüz mağduru için işin aslında o noktada başladığına inanmak zordur.”
İnsan karısından ayrılabilir, işinden istifa edebilir veya ailesi ya da arkadaşlarını terk edebilir. Ama çocuğuna ne yapabilir? Yani kendi ruhunun biyolojik devamı olan varlıktan bahsediyorum. Bundan kaçış imkansızdır.