Çocukların cinsel istismarı.
Bu cümleyi okuyan bazı insanlar dehşete düşerken bazıları öfkeye kapılır bazıları ise uyarılarak tahrik olurlar. Bu cümleyi yazdıktan sonra hissettiğim duygulardan kaçmak için bir süreliğine kaybolarak yıkıcı, kafamı dağıtıcı şeyler yapmak istemem çok ilginç. Otuz yıl sonra dahi hala ben orada yere yatırılmış halde acı içindeyim ve kendimi olanlardan suçluyorum. Ve tüm bunları konu hakkında birkaç şey yazdığım için hissediyorum.
Sadece birinin bıyık altından gülümsemesi ile bile kurbanı mahveden bu boktan durumun gücü çok korkunçtur.
Beethoven evini yetmiş kere taşımıştır. O sakar, dans edemeyen ve traş olurken kendini kesecek kadar koordinasyonu bozuk biriydi. O çok suratsız, şüpheci, alıngan , dağınık ve son derece öfkeli bir kişiydi. Ve bu adam müzik tarihini değiştirdi. 1805‟te yazdığı „Eroica‟ Senfonisi ile müziği tek hamlede on dokuzuncu yüzyıla taşıdı. Başka müzisyenler dinleyicilerine seranad yaparken o kapıları tekmeliyor, seyircilerin koltuklarının altına bomba yerleştiriyordu.
Sanatçılar. Bunlar sosyal olarak sakat ve çok tuhaf kişilerdir. Genelde hepsinde Asperger‟s Sendromu/otizm vardır (buna ben de dahilim. Bunu eleştirel olarak değil bağlantı kurulması zor insanlar olduğumuz için söylüyorum). Giyim tarzında zevkleri belirsiz ve ürkütücüdür (ya pedofilleri hatırlatan kazaklar veya beyaz papyon ile frak giyerler). Bunlar duygusal olarak hadım , aseksüel veya ibne, seri katiller kadar tuhaf, herkesten fazla cinsel fetişi olan delilerdir. Bunların yüksek zeka düzeyinde olduklarından kuşku yoktur ancak normal sosyal ilişkileri götürmekten acizdirler.