''Halkın hurafeleri rengarenk çaputlarla ortada iken, entellektüellerin hurafeleri kitapların içinde, gazetelerin manşetinde renk vermez, mürekkebin karanlığında saklanır.'' Kitap bu cümleyle başlıyor. Ve her biri farklı olay ya da kişileri eleşriren, inceleyen iki-üç sayfalık kisa yazılardan oluşuyor.
Kulaktan dolma, toplumun genelinde kabul görmüş bilgilerin, fikirlerin ya da inançların çoğunun batıl olduğunu derinlemesine düşünüp araştırmadan körü körüne inanmamak gerektiğini az çok okuyan herkes bilir, söyler. Ama söz konusu duayen gazeciler, bilim adamları, uzmanlar, din alimleri vs. olunca çoğumuz bir akıl tutulması yaşarız. Nedense onların söyledileri daha az tartışılır ama daha çok kabul edilir. 'Cahil' olarak gördüğümüz halkın, geleneklerine 'hurafe' damgasını kolayca yapıştırırız da, günmüzde t gibi her yerde biten din alimlerinin! saçmalıklarını huşu içinde içselleştirip aydınlanırız!
Solcu, sağcı, İslamcı, daha bilmem neci pek çok entellektüel tarafından cahil' halkın nasıl kadırıldığını edebi bir dille anlatan okumaya değer bir kitap.
Kitaptaki yazıarın bazı bölümleri siyasi olarak bazılarına ters gelebilir. Zaten okuduğumuz kitaptaki her fikre katılmak da bir çeşit hurafe değil midir?
