Venezis sadece Eolya Toprağı'nı yazmış olsaydı, yine de tüm zamanların en büyük roman yazarlarından biri olurdu bu yapıttaki sadelik ve zarafet emsalsiz. Bir sanat eserinin ne olduğu bu kitapla neredeyse saptanabilir.
-Prof. Cedric Whitman, Harvard University, 1957-
Eolya Toprağı'nın atmosferi, daha sonra trajediye dönüşecek olmasına rağmen ne duygusal ne de hüzünlüdür. Saf köylülerin ve işçilerin arasında inanılmaz avcı, haydut ve kaçakçı karakterleri yer almakta ki, bunların destansı başarıları, savaşın ebediyen yok ettiği etkileyici bir yaşam portresini tamamlayarak bir şekilde törensel bir nitelik kazanıyor.
-The Times Literaty Supplement, Londra 1950-
Zaman zaman onca romanın içinde, sadece bir yaşam tecrübesi değil, bir dönem, bir halk tecrübesinin yansıdığı, insanın toprakla, efsanesiyle, tarihiyle ilişkisinin, bir ahlaki sürekliliğin onaylandığı bir kitap ortaya çıkar. Bu yıl Eolya Toprağı'yla Küçük Asya hayatından bir kesit var elimizde. Acaba düşlerine ve hafızasına aldanan bir anlatıcının tek başına yoğurduğu bir Anadolu masalı mı? Ne önemi var! kitap gerçekten baş döndürücü.
-Emman. Buenzod, La Gazette de Lausanne, Lozan 1946-
(Tanıtım Bülteninden)
