Erdemsizler Ülkesi
Yusuf ÇifçiSözler ve Alıntılar
"Ben" derken birden sanki başı dönmüş gibi hissetti ve konuşmasını yarıda kesti. "Ben" derken bir an için kendini düşünmüş ve ne diyeceğini bile unutmuştu. Ben dedikten sonra içinden gelen susma ve kendini düşünme isteği bile aslında her şeyi açıklıyordu. Çünkü kim "ben" deyince bu kadar gururlanabilirdi ki; ondan başka?
Erdemin gerçek kaynağının yamuk olduğuna nasıl emin olabiliriz? Nasıl olur da yamuk olmak erdemli olmaya denk gelir? Yani erdemli olabilmek sadece yamuk bir vücuda sahip olanların mı hakkı? Ya biz ovallar?
Erdem iki harfin yan yana durup asıl amacını gerçekleştirmesi miydi? Yoksa bir harfin öteki harflerden nefret etmesi miydi? Öteki harflerden nefret etmek, Harf Aynası'nda bir harfin kendisini izlemesinin yerini alabilir miydi?
"Hep beraber olmak en erdemli hal midir? Yoksa bir başkasıyla ortak payda aramak onunla ya da onlarla buluşmak mı en erdemli haldir? Erdemin sabitlenmesi mümkün müdür, bir yamuğa, bir ovale ya da yuvarlağa veyahut da bir çubuğa bilinmez, ya da bu sorulara yanıt verilmez, önemli olan sorunun kendisini ortaya koyabilmek... Ancak erdemi sabitlemek için bir noktaya ihtiyaç var sanki" diye içinden düşüncelerini bir bir akıtırken bayan büyük İ, bayan büyük I'nın bağırmasıyla rüyasından uyandı.
Arasındayım sanki ben, sesli yada sessiz olmanın... Sessizim desem, bu kafamdaki şapka daha bir sesli gösteriyor sanki beni. Sesliyim desem, o da tam değil... Ben kendimi bir bay sessiz gibi hissetmiyorum.