Nasıl ve nereden başlayacağımı bilmediğim bir romana inceleme yapmak istedim. Yazar bunun ne kadar bir kurgu olduğunu romanın en başında bize sunmuş olsa da. İçimde bir parçalar her romanın gerçek veyahut tüzel kişilerden etkilendiğine inanır.
Ben bu romanda ana karakterlerin hepsi ile bağdaştım. Kah Necati'ydim, karşılıksız duygularıma yenik düştüm ve ölüme teslim ettim kendimi. Kah Ayhan'dım sağcıydım, tüm solcu arkadaşlarıma rağmen... Gecenin bir yarısı öldürüldüm. Kah Serdar'dım kardeşim dediğim insanı öldürmekle suçlandım, infazıma karar verildi. Ama en çokta baş karakter Güven Kuzey'dim. Benim de sonumu getirecekti bu dünya bu çağ, bir habersiz hepsinin yükünü içimde taşıyıp, hayatımı yaşadım. İyi ki de yaşadım, yaşadı dediğim bir karakterdi.
Bu roman Kuş Diline Öykünen sonrası içimi yeniden parçalayıp bırakan bir 12 Eylül romanı daha oldu. O yıllarda en çokta...Ülke de farklı düşünen herkes ölüme mahkum mudur? Sorgulatan bir roman olduğu aşikardı.
Biz bu karanlık çağları tarih olarak kabul etmemiş neslin torunlarıyız. Öğrenmeliyiz, bunlar bize anlatılmalı. Bu ülkede hak ve hukukun olmadığı anlatılmalıydı. Fikirlerimizin sonumuzu getirebileceği bize öğretilmeliydi.
Biz böyleyiz işte geçmişimizden kaçarak yaşamayı, Batı hayranlığını yanlış algılamayı ve buna hala devam etmekte olan kişileriz...
"Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri,
Hepinizi,hepinizi istiyorum,gelin görün beni,
Toğrağı nasıl örterseniz öylece örtün beni."
