Sözler ve Alıntılar
Ermenilerin kiliseye doldurulmaları ve tek tek dışarıya alınarak Müslüman olmalarının istenmesi bir başka yaygın uygulama idi. Müslüman olmayı kabul etmeyen kişi hemen orada öldürülmektedir. Bu nedenle canlarını kurtarmak isteyen Ermeniler, Müslümanlığı kabul etmekten başka bir seçeneğe sahip değillerdi. Amerikan Büyükelçisi Terrell 15, 16 ve 29 Aralık tarihli raporlarında bu tür olaylara bazı örnekler verir (...) İngiliz Büyükelçisinin, 6 Mart 1896 tarihli raporunda sadece Siirt ve köylerine ilişkin verdiği rakamlar katliamların, kadınların kaçırılmasının ve zorla din değiştirmelerin boyutlarının büyüklüğü konusunda bilgi vermeye yeter, "Hıristiyanlann sayısı 37.000; öldürülen 15.000; din değiştiren 19.000; kaçırılan kadın 2.500; yakılan veya Camiye çevrilen kilise sayısı 97." Dönemin Amerikan ve İngiliz Konsolosluk raporlarında ve bölgelerden gönderilen Misyoner mektuplarında konu hakkında bu ve benzeri son derece detaylı bilgiler bulmak mümkündür.
Sayfa 105Kitabı okudu
1894-1896 katliamları boyunca, kadınların ve genç kızların Müslüman evlere kapatılarak zorla Müslüman yapılmak istenmesi; genç çocukların kaçırılarak Müslüman evlerine alınması; basılan Ermeni köylerinde, tüm halka Müslüman olmaları için baskı yapılması; erkeklerin toplu olarak, zorla sünnet ettirilmeleri ve Kiliselerin Camiye çevrilmesi ve bazı durumlarda onlara "Hamidiye Camisi" isminin verilmesi yaygın pratiklerdi. Kasım 1895'te Harput'tan yazan bir misyoner, "[bölgedeki] iki köyde 600 kişi sünnet edildi", bilgisini geçer; yine Harput'un bir köyünde 70 yaşında bir papaz, direğe bağlandıktan sonra, herkesin gözü önünde zorla sünnet edilir; bir başka köyde bir papaz, kilisenin kulesinden zorla ezan okutturulduktan sonra öldürülür; bazı köylerde, Müslümanlığı zorla kabul eden Ermeniler, bunu kabul etmeyen akrabalarım öldürmeye zorlanır.
Sayfa 104Kitabı okudu
Fitzmaurice'e göre, Müslümanlarda şöyle bir inanç egemendir; Hıristiyanlar kendilerine tanınan haklardan, Müslüman otoritenin hoşgörüsünü ihlal etmedikleri müddetçe yararlanabilirler. Oysa Ermeniler, yabancı devletlerden yardım ve himaye istiyorlardı. Müslüman çoğunluğa göre bunu istemek, Müslüman otoritenin sağladığı hoşgörü sınırının aşılması, anlaşmanın bozulması anlamına gelir. Bu koşullarda Müslüman otorite, Hıristiyanları korumaya yönelik her türlü bağımlılıktan kurtulur. Fitzmaurice, bu koşullarda Müslümanların, Hıristiyanların malları da dahil yaşam koşullarına saldırıyı dini bir gereklilik olarak gördüklerini aktarmaktadır. Ona göre katliamların arkasında böyle bir inanç yatmaktadır.
Sayfa 107Kitabı okudu
Mürtedin hükmü ve hoşgörü falan filan..
Özellikle 23 Ağustos 1843'te Avakim adlı bir Ermeninin, yeniden Hıristiyanlığa döndüğü için kafası kesilerek öldürülmesinden sonra, Batı'nın gösterdiği büyük tepki, din değiştirmedeki düzenlemeyi kaçınılmaz kılmıştı. Konu muhtemelen 1844 başlarında Meclis-i Vala-yı Tanzimat'ta ele alınmış; ve bu tür infazların bir daha yapılmaması kararlaştırılmıştı; Mart 1844 tarihinde yabancı elçilere bir daha bu tür cezaların verilmeyeceği garantisi de verilmişti.
Fakat mesele bu kadar basit değildi çünkü Islam hukuku Islam dininden dönenin (mürted) idam edilmesi geleneğine sahipti. Zorla veya gönüllü Müslüman olmuş bir Hıristiyan yeniden eski dinine dönmek istediğinde, onu bekleyen ölüm cezasıydı. Aynca Müslüman çoğunluk açısından da bu normal bir uygulama idi.
Sayfa 99Kitabı okudu
Tarih Vakfı ve Bilgi Üniversitesi deneylerinin öğrettiği bir şey vardı. lstanbul'un, kendisini "ilerici-solcu-demokrat" olarak tanımlayan akademik dünyası, işin ucunda Ermeni soykırımı olduğu için projeyi ve beni istemiyordu, mesele bu kadar basit idi. Bilgi Üniversitesi'nden akademisyen bir arkadaşımın söylediği aslında konunun özeti idi: "Türkiye Akademisyen dünyası, Ermeni sorununa çağrışım yapan her girişimi risk sayar. Bu konuyla objektif bir biçimde uğraşmak isteyen bir kişinin, Türk Akademik dünyasında yeri yoktur."
Sayfa 29Kitabı okudu