Bitmesini hiç ama hiç istemediğim Cibran'ın okuduğum ilk kitabı Ermiş'i kam alarak bitirdim. Kitabı Fazıl Say-İnsan İnsan'ı dinleyerek, yüreğime sokmak istercesine okudum. Okuyacaklara naçizane bir tavsiye olarak dursun burda. :)
Ermiş, uzun zamandır yaşadığı yerden bir gemiye binerek ayrılmaya karar verir. Gemiyi beklerken de Orphalese halkı Ermiş'in yolunu keser. Kendisine sevgi,dostluk,evlilik gibi çeşitli konularda sorular yöneltirler. Soruyu soranlar ise soruyla ilgisi olan meslek erbaplarıdır daha çok.
Ermiş bu sorulara öyle yanıtlar veriyor ki parmağınızı kitabın arasına koyup tavana bakıp düşünüyorsunuz bir süre. Sonra dönüp o cümlenin altını çiziyorsunuz ister istemez. Kitapta altı çizilecek o kadar çok cümle var ki bir süre sonra çizmeyi bırakıyorsunuz. Kitap, icindeki cümleleri kağıtlara yazıp görülebilecek yerlere asmak icin yazılmış sanki.
Destek Yayınlarından Aytunç Altındal çevirisiyle okudum kitabı. Toplamda elli beş sayfa olan kitap Destek Yayınlarından yüz on sayfayla çıktı. Bunun nedeni ise aynı zamanda ressam olan Cibran'ın resimlerine de yer verilmesi. Dolayısıyla Böyle olması kitaptan daha çok zevk almamı sağladı. Herkesin kendinden bir şeyler bulacağı, altını çizmese bile en az beş cümlesini bir yere not etmek isteyeceği bir kitap. Keyifli okumalar. :)
