Ermiş'in Bahçesi

Ermiş'ten sonra Ermiş gibi bir kitap olacağına dair umutlarla okuyunca biraz hayal kırıklığına uğradım demeliyim. Halil Cibran harika bir yazar, eşsiz bir kişilik. Dili öyle naif ki kitapları da gerçekten bunu hissettiriyor size. Hikmet ehli bir insanla diz dize oturmuş sohbet ediyor gibi oluyorsunuz. Tadına doyulmuyor. Kısacık kitaplarda az sayfa az söz ile bize nadide hayat dersleri veriyor. Ne mutlu bunları bir öğüt diye alıp yüreğinde sindirene, ne mutlu hayatı anlamak yolunda böyle güzel kitaplarla karşılaşanlara.

Ermişin Bahçesi' ne gelirsek, bu kitap Ermiş'ten sonra doğal olarak büyük umutlarla beklenecek bir kitap, ama Ermiş'in büyüsüne öyle kapılmışım ki, beklentiyi öyle yüksek tutmuşum ki tam aradığımı buldum dersem yalan söylemiş olurum. Elbette yine şu kısacık kitap içerisinde insana katan çokça değer var. Okunulası, tekrar okunulası ve ardından yavaşça sindirilesi bir kitap. Sakın ola Halil Cibran kitapları kısa oluyor diye çantaya at çık toplu taşımada oku yapmayın. Bu kitap sakin bir kafayla, kendinizi huzurlu hissettiğiniz yerlerde okunulmayı hak ediyor. Kısaca konusundan bahsedecek olursam; ilk kitap olan Ermiş'te geçen El Mustafa karakteri bu kitapta evine dönüyor, burada kendi bahçesinde geçirdiği anlar ve yine hayata dair ders niteliğinde hikmetli cümleler. Keyifli okumalar dilerim.

Antalya'dan Denizli'ye doğru yolumuz düştü bir gün. Yolda biraz da oyalanıp uzattıkça uzattık yolu. Karnımız da acıktı haliyle, varmış olmamız gereken saatte hâlâ yoldayız sonuçta. Birkaç restoranvari yerde durakladık fakat kamyonlardan girilecek gibi değil. Nasıl yapsak diye düşünürken yol kenarında durmuş eliyle durun işareti yapan bir adam gördük. Hemen durduk, bakalım derdi neymiş diye. Meğer hayır yemeği veriyorlarmış da bizi de yemeğe çağırmak içinmiş o çırpınmalar. Yediğimiz yemeğin lezzetini siz düşünün artık. Adam o kadar işaret ettiği halde duranların sayısı öyle azdı ki. Durmayanlara nasıl da kızdığını hatırlıyorum yemek sahibinin. Yardım isteyen biri olduğunu düşünüp durunca biz, resmen iyilik bahçesi ile karşılaşmıştık. Durmayanlar yardım etmekten mi korkuyordu, bilmem.

Nedendir bilmem, Ermişin Bahçesi bu anımı aklıma getirdi. İnsanın özüne dair öyle güzel dokundurmaları var ki, insan durup özünü düşünmeden edemiyor doğrusu. Nerede yanlış yapıyoruz dedirtiyor insana. Ermiş kadar değil belki ama Ermişin Bahçesi de ziyaret edilebilecek ne güzel bir bahçe. Iyilik ve güzellik çok uzakta değil. Bazen dünya koşuşturması içinde unutuveriyoruz. Kendi derdimize dalıp yol kenarında yardım bekleyenleri es geçiyoruz. Oysa iyilik yapmak, bir başkasına nazik olmak kendi sorunlarının da başlıca çözümü. Yol kenarlarından gözümüzü ayırmayalım dostlar. Kim bilir belki bir gün El Mustafa'nın bahçesine denk geliveririz. Öyle ya, hayat bu.

Ermiş'in devamı niteliğindedir, Ermişin Bahçesi.
Ermiş El Mustafa 12 yıllık sürgün hayatından sonra doğduğu şehre gelir. Halk ve komşularıyla bir araya gelir. Onlara verdiği öğüt, onlara söylediği şeylerden oluşuyor bu kitap.

*Hayat, yaşayan her şeyden daha eskidir, tıpkı güzelliğin yeryüzünde güzel doğmadan çok önce kanatlarla donatılmış olması gibi ve tıpkı hakikatin dile getirilmeden önce de hakikat olması gibi..

İlk incelemem 1K' ya Hayırlı olsun derim..:)

"Halil Cibran Ermiş'in Bahçesi"

Enn sevdiğim alıntısından biriyle başlamak istiyorum incelememe.

"Eğer çirkinlik diye bir şey varsa,
O da, gözlerimizdeki önyargılı ölçekler ve kulaklarımızı tıkayan balmumunun ta kendisi dir."
.......
"Hiçbir zaman girmek istemediğin birinin yüreğine ,
Hiçbir zaman ulaşmaya çabalamayaşın
değil midir senin çirkinlik dediğin."


Okuduğum Halil Cibran'nın kitaplarından Ermiş ve Ermi'şin Bahçesi kitapların dan en iyileri diyebilirim.
Ama nasıl anlatayım ki size Cibran'ı ,
okuyup anlamak gerek. Yazdığı kitaplarının her bir sayfasının, her bir cümlesinin, kelimelerinin nasıl da insanın yüreğine değdigini, insanı alıp başka diyarlara götürdüğünü,
Ermi'şin bahçesiyle bir kez daha feth ediyor yürekleri kanımca CİBRAN Yüreklere dokunan benim için yegâne Yazar.
İnsana insan olduğunu fark ettiren

/HALİL CİBRAN/

Kelimelerin hakkını veren bir yazar ve bizleri derin düşünce ve anlamlara sevk eden kitabın tamamı alıntı niteliğinde benim için tabi sizler içinde
aynı mı bilemem.
Hayatınıza anlam katmak istiyorsanız Cibran okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum, etmekle kalmayıp mutlaka okuyun derim..

Cibran' nın en sevilen yapıtı Ermiş'in devamı olan Ermi'şin bahçesi ..


Sözlerinde mutlu ve aydınlık bir hayatın sırları gizlidir...
Halil Cibran⭐

İyi okumalar...
Umarım incelme yazımı inceler ve beğenirsiniz..:)
İncelememde varsa bir kusurum affola..:)

Toplamda 48 sayfalık ıncecik bir kitap. Fakat derinliği sonsuz her bir cümlesi insanı okurken durup düşündüren eşsiz bir eser. Insanın her cümlesini ezberleyip hafızasına atası geliyor. Fakat bu mümkün olmuyor. Olmadığı için de ıncecik olan bir kitap saatlerinizi alabiliyor. Okunan bir cümleden birkaç dakika sonra bambaşka anlamlar çıkabiliyor. Geceler arama ve bulma vaktidir diyen Cibran tam da gecenin sessizliğinde okunacak ölümsüz bir eser bırakmış. Saygıyla...

Halil Cibranın sevilen eserlerinden Ermiş’in devamı niteliğinde ki Ermişin bahçesi ölümünden sonra ilk kez 1933 de yayımlanmıştır.
Ermiş'in sonunda on iki yılını geçirdiği Orphalese kentinden ayrılarak denize açılan El Mustafa, doğduğu adaya, annesiyle babasının ebedi uykularına daldıkları bahçeye döner. Uzun bir aradan sonra müritleriyle yeniden bir araya gelmiştir. Onlara ayrılıktan, yalnızlıktan, zamandan, insanla insanı, insanla doğayı birleştiren bağlardan söz eder.
Hayata, yaratıcıya (kimi Tanrı der kimi biz gibi rab ya da Allah der) bunlara dair güzel eğitici sözleri en sevilen el Mustafa aracılığıyla bizlere aktarıyor cibran.
Kimi zaman anlamakta zorlandım, kimi zaman çok beğendiğim kısımlar oldu. Naif ve nazik bir anlatım söz konusu. Derin ve kısa cümleler barındırıyor. Doğadan fazlasıyla bahsedilmektedir. Mistik, filozof ve aynı zaman da şair olan Halil Cibran’ın edebiyat dünyasına kattığı bir klasik olma özelliğini taşır.
İncelememi şu özlü söz ile tamamlamak istiyorum:
“Asla ulaşmak istemediğiniz, kalbine hiçbir zaman girmek istemediğiniz değil midir çirkinlik olarak gördüğünüz şey?”

Sevgi ile kalın..

Benim de taze bitirmiş olduğum bir Halil Cibran kitabıdır.
Halil cibran'ın 1933'te ölümünden sonra yayınlanan Ermiş’in devamı olarak nitelendirilen kitabıdır.
Sakin kafayla tekrar tekrar okumalık beyin açan kitapların yazarı.
Her cümlesinden başka bir kitap çıkabilecek nitelikte öncelikle. Okurken bir ara düşündüm beğendiğim yerlerin altını çok fazla oldukları için artık çizmesem mi acaba diye.
Dertli günlerimizin, eksik gecelerimizin, hüzünlü olduğumuz günlerin olması gerektiğini, insan olmanın erdeminin bunlar olduğunu hatırlatan bir insana başrollük yapan bir kitap...

Ancak bugün var olmak, akıllı olmak, akılsıza yabancı olmamaktır; zayıfın felaketi olmadan güçlü olmaktır, küçük çocuklarla babaları gibi değil, oyunlarını görüp onlara katılmak isteyen oyun arkadaşı gibi oynamaktır.

***
Her sayfasını paylaşsam bile gizli saklı dersleri çoğu kişiye eminin ulaştıramam.
O yüzden mutlaka okuyun :)
Kitap bir Ermiş'in yıllar sonra doğduğu yere dönmesi , oradaki insanlara dersler , öğütler vermesi ve yollar göstermesi üzerinden işleniyor..
Beni en çok etkileyen kısım "Varlık sorusu soran kişiye vermiş olduğu cevaplardı. Hiç sıkılmadan birçok konu hakkında güzel aydınlatmalar yer alıyordu. Her cümle insanın aklındaki düşüncelerini sorguya çekiyor resmen..

Zihninizde yer kaplayan birçok konuyu çer çöp olarak görüp sil baştan başlamak isteyeceksiniz.
Kelimelerin altında görgü ve ahlak kurallarını da görebilirisiniz.. :)

***
Koltuk değneği satan topallara , ayna satan körlere ve tapınağın kapısında yalvarıp dilenen zenginlere de rastlayacaksınız..

Halil Cibran'ın yazmış olduğu fakat 1933'te ölümünden sonra yayınlanan ermiş'in devamı olarak nitelendirilen kitabıdır. Ermiş kadar etkilenmedim açıkçası ama yine de derin tespit ve huzur veren cümleleri vardı.

"dostlarım ve yol arkadaşlarım, inanışlarla dopdolu ama dini bomboş olan ulusa ne yazık. ne yazık o ulusa ki bir urba giyer kendi dokumaz, bir ekmek yer kendi hasat etmez ve bir şarap içerki kendi testisinden akmaz... ne yazık o ulusa ki zorbayı kahraman diye alkışlar ve gösterişi fatih cömertliği sayar. devlet adamı bir tilki, düşünürü hokkabaz ve sanatı yamama ve taklit olan o ulusa ne yazıktır. ne yazık o ulusa ki yeni yöneticisini borazanlarla karşılar ve yalnızca bir diğerini borazanlarla karşılamak için, yuhalarla uğurlar. ne yazık o ulusa ki bilgeleri dilsizdir ve güçlüleri beşiktedir henüz." Syf.14-15

El Mustafa 12 yıl sonra ailesinin yaşadığı topraklara gelerek, kendisini bekleyenlere, yaşamı en sade biçimiyle sunduğu eseridir.
Ermişin devamıdır. (#67144423)
Ermiş kitabında verdiği öğütlerin devamını bekleyen halk onu kıyıda beklemektedir. El Mustafa da annesinin bahçesinde halka tekrar nasihatlar içeren konuşmalar yapar.

On iki yıl boyunca kaldığı Orphalese şehrinden ayrılarak ve doğduğu yere dönen El Mustafa, bu defa özlendiği yerde, kendi topraklarında insanları aydınlatmaya devam ediyor.
Cibran’ın sevilen eserlerinden Ermiş’in devamı niteliğindedir.Ermiş’i okuduktan sonra bu kitap ile devam edilebilir.
Güzel cümleler ve anlamlı tespitleri var. Tekrar tekrar okudum diyebilirim..
Tavsiyelerim arasında Ermiş ve Ermiş’in bahçesi
Keyifli okumalar :)