“Bir zamanlar en büyük isteğim babama bir ekskavatör aldırmaktı, böylece gerçekten büyük barajlar yapabilecektim. Ama artık baraj yapmayı daha ince, hatta metafizik bir şey olarak görüyorum. ”
Güçlüler kendi kalıplarına göre hareket Edip diğer insanları kontrolleri altına aldıkça, zayıflar da önceden çizilmiş bir yolu izliyorlar.. Zayıflar, şanssızlar ve aptallar eşek karısı fabrikası da hayatın ve hatta ölümün bir parçası olarak bu kalıbın içine giriyor. Hayatın kendisi gibi o da içinde bulunanlar da karmakarışık bir yapıya sahip. Soruları cevaplar verebilmesini nedeni, her sorunun sonunu bekleyen bir başlangıç olması ve fabrikada bu sonla ilgili, yani ölümle, o kadar kartlarınız, zararlarınız, ağızsalarınız, kitaplarınız, kuşlarınız, sesleriniz, muskalarınız sizin olsun, benim fabrikam bana yeter, o şimdive geleceği gösteriyor, geçmişi değil.
Çocuklara özgü masumiyetin,çoğu insanın hayal ettiği gibi olmadığı konusuna dikkat çekmeye çalıştım.çocuklar da muhtemelen yetişkinler kadar şiddet düşüncesine yatkinlar,sadece bunları koyabilecekleri sofistike bir ahlak çerçeveleri yok o kadar!!