Eşira Birukiyan Çawa Keçen Izmiri Direvinin
Erol ŞaybakSözler ve Alıntılar
Betal e, wêran e, xopan e, dinya wey dinya wey dinyayê.
Carna mirin derman î û nakevî destê mere.
Manyax in. Radibin bîst û çend neferan peyda diken, li cîpên xwe siwar dibin,'eyn wekî filîmên mafyayê, tiçine hewalaniya Wanê, pêşiya Kurşat digrin lê nikarin bitirsînin.
Çend bajar hatibin avakirin li vî dinyayê, ewqas derd û huzn ketiye dilê her bajariyekî.
Ger dibên veke birînê, hewceyê Luqman im ez.
-Melê kî ye?
-Melê Cizîrê, seyda ye. Min ew dît.
-Wey! Te kengî dît?
-Her ro vêdê paqij dikê, av dide. Zilamkê pîr e. Melê ew e. Bêhnik dî ew ê bang dê.
-'Ecêb! Yanê tu dibêjî Melayê Cizîrê nemirîye?
-Ne, vêdê ye.
-Te ew dîtiye?
-Erê.
Hemdiyê Birûkiyê post-modern ressamê me yê keçelok, radibe kiçka tirk direvîne.