Eski 45&#x27;likler

sakar bir rüzgarın ceplerinde binlerce yaprak nice sokulgan ağaçlardan devşirdiği ben yine bir dar sokağım,binlerce boynum var şimdi akşamın bu saatinde kendimin giyotini...

Onur Özden

bir pazar günü kimsesizliğinde açarsınız içinizdeki kahvelerin kepenklerini kırların aydınlık yalnızlığında duyarsınız kahvelerinizin lezzetini

Reklam

kolay bir hüzündür gecenin kovuğundan sarkan ellerindeki paramparça geçmişin sığ bir gövdedir yolun ortasında erken bir gülüşe başlarken (tutunabildiğin yalnızca bir gülüş) ve sanki(kendinden korkan) bir erken bağlanmışlık varoluş ve tükenişin. bir görüntü anlatır(sanki) bir yolun,bir yoğunluğun ortasındaki balrengi kanı ve ayrılığın ta içinde biriken küllüğüdür özlemin. eski,epeski anlatılmamışlıktır defterlerin. kuruyan su. kuruyan uykusu.ve kan yine de balrengi derbederliğin.

Onur Özden

tükenir sevdiklerin tükenir beklediklerin bir sen kalırsın bir de yalnızlık

Onur Özden

insanlar ya ölürler ya terk ederler bizi yalnızlık yalnızca yalnızlık çizer kaderimizi

Onur Özden

sen seç kendine bir hayat ve öylesine yaşa,nasılsa kaldığın yerden vurgun sürdürür ve hep bak kendine birörnek aynalara asi bir suret bırak baktıkça gözlerin kendini öldürür...