Eski Uygarlıkların Şiirleri

Keşke insanlık yok olup gitse: Rahimlere tohum düşmese, analar doğurmasa... Ah, huzura kavuşsa yeryüzü, ayaklanmalar bitse

Çömlekçi kasnağı gibi boş dönüyor ülkemiz. Hırsızlar zengin ve zenginler hırsız. İnim inim inleyen yoksullar diyor ki: Nasibimiz felaketmiş, ama elden ne gelir? Irmak baştan sona kan, insanlar içiyor o kanı Susuz kalmışlar gibi

Reklam

sinem

SEVGİ VE BEREKET TANRIÇASI ÎNANNA’NIN CEHENNEM YOLCULUĞU

İnanna dedi ki ona; “ Benim sadık mabeyincim, En güzel sözlerin meleği. Gerçeklerin sözcüsü, Yolcu yolunda gerek, aldım Başımı cehenneme gidiyorum. Ben gidince hatırım için Sen kıyamet kopart cennette,

sinem

Sümerler-Ay Tanrısı Nahhar'a İlahi

Göklerde senin sözlerin söylendikçe İgigiler boyun eğiyor. Dünyada senin sözlerin söylendikçe Anunakiler yeri öpüyor. Sözlerin rüzgârla yükseldikçe göklere, bolluk oluyor dünyada. Senin sözün duyuldukça ülkede, bitkiler büyüyor alabildiğine. Sen konuştun mu, sürüler semiriyor, gelişiyor tüm yaratıklar Söylediklerin, doğruluğu, namusu, dürüstlüğü sağlıyor herkeste. Yeri göğü aşan sözlerini hiç anlayan olamaz ki. Kim sökecek, kim gerçeğine varacak senin sözlerinin?

sinem

Gılgamış

Hiçbir zaman hiçbir şey kalıcı olmamıştır. Birbirine ne kadar benzer uyuyanlarla ölüler.

sinem

Gılgamış

"Bozkırları aşmışım bir baştan bir başa. Başımı toprağın yüreğine sokmasam olmaz mı? Yıllar yılı uyumak zorunda mıyım? Gözlerim baksın da güneşe Işıkla dolup taşsın varlığım! Aydınhğın gücü varsa karanlık kaçar. Gerçekten ölen, artık göremez ki Güneşin aydınlığını"