Mallı mülklü, altın babası, büyük çiftçi Rüstem Ağa'nın biricik torunu da çocukluğunu, gençliğini bu varlık, mal, mülk içinde o dönemin namıyla, şanıyla yaşamıştır. Lakin dedenin ölümü, ardından savaş o mal ve mülkten, zenginlikten geriye hiç birşey bırakmaz. Üstüne bir de Trablusgarb' da bacağını kaybeden ve geri döndüğünde hiç bir şeyi bıraktığı gibi bulamayan bu adam Topal Eskici olarak anılmaya başlar.
Zordur bizim eskicinin hayatı, küçük ayakkabı tamir dükkanı, dokuz boğaza yetmez...
Bu yetmezlik, yokluk, yoksulluk iyice aksi, huysuz, çekilmez bir adam haline getirir Topal Eskiciyi...
Büyük oğlu Mehmet evli ve üç çocuğu vardır. Bizim huysuz eskici bu büyük oğulu istemez dükkanda, büyükte gidecektir zaten gitmesine de küçük oğul isyan eder bu duruma babası ile arası bozulur ve ağası ile kütlü toplamaya oda gitmeye karar verir.
Yabanın yazısı, sarı sıcağı kolay değil pamuk tarlasında çalışmak...
Bizim topal eskici hurda bağırır, çığırır ;şorda fıssadanak söner. Kıyamaz oğullarına oda toplar karısını, kızını kütlü ırgatlığına giderler hep beraber....
Tabi işler, düşündükleri gibi gitmez. Sarı sıcağın alnında, gecenin arı gibi sivrisineleri, sıtma, yokluk, kurulan hayalleri yıkar geçer.
1950'lerin Adana'sının en kıyılarında yaşanan hayatları öyle güzel anlatmış ki Orhan Kemal okuyun bence.
Cahilliğin, sefaletin, yoksulluğun her yandan sardığı, yavaş yavaş parçaladığı, savurup attığı insanların hikayesi Eskici ve Oğulları...
Benden bu kadar. Sağlıcakla ve kitapla kalın.
