İlk türk polisiye romanı esrar-ı cinayat'ı okumak hiç kolay olmadı, öncelikle yayınevinin günümüz Türkçesini kullanmayıp kitabın orijinal dilini kullanıp sadece bazı kelimelerin (aslında 1.000 den fazla) anlamlarını dipnot olarak yazması okumayı oldukça güçleştirdi ve bir yandan da yazarın uzun cümleler ile ağdalı bir bir dil kullanması işimizi iki kat güçlendirdi, ancak bir yandan da şu an kullandığımız kelimelerin ne kadar az ve sıradan olduğu hissiyatıyla doldum, kitabı okudukça bir yerden sonra diline alıştığımı ve cümlelerin çoğunu anladığımı anladım, polisiye sever biri olarak bildiğimiz gizem öğesi çok az kullanılmış ama olaylar çok iyi bir sekilde sonuca kavuşturulmuş. Kitap ağır diline rağmen kendini okutmayı ve olay örgüsüne dahil olma isteğini barındırıyor.
