Georg Lukacs, 'yaşamının yapıtı' diye nitelendirdiği 'Estetik' üzerinde yarım yüzyıldan fazla çalıştı. Bu çalışmayla gerçekleştirmek istediği temel amaç, toplumcu düşünce alanında ileri sürülmüş ve estetiğe ilişkin tüm görüşleri tek bir toplumcu estetik kuramının çatısı altına toplayabilmekti. Lukacs, bu dev yapıtını, 'Estetiğin Özyapısı', 'Sanat Yapıtı ve Estetik Davranış' ve 'Toplumsal-Tarihsel Bir Olgu Olarak Sanat' başlıklarını taşıyacak üç bölümde hazırlamayı tasarlamıştı. Lukacs öldüğünde, yalnızca birinci bölüm tamamlanmış ve iki cilt olarak yayımlanmıştı.
Bu iki ciltlik yapıt, yazarın sağlığında kendi denetiminde yeniden gözden geçirilerek dört cilde bölündü. Türkçe'ye aktarılan metin, işte bu yapıttır. Benjamin, Adorno ve Lifschitz gibi çağımızın en önemli estetik kuramcıları, temellerini doğrudan Lukacs'da bulurlar. Lukacs, kendi estetik kuramını oluştururken Epikür, Bacon, Spinoza, Vico, Diderot, Lessing ve Goethe'den Hegel'e, Marx'a, Engels ve Lenin'e değin uzanan binlerce yıllık bir düşünce mirasını değerlendirir. Sanatın konumunu, insanoğlunun çabalarının bütünü açısından saptar. Sanatın toplumsal-tarihsel gelişmesini sergilerken, tarihöncesindeki büyü dönemine değin uzanır ve estetik 'katharsis'in insanı insan olmanın bilincine vardırmasını anlatırken, bir yandan geçmişi, bir yandan da günlük yaşamı çıkış noktası alır.
