Karahanlılar döneminde Mâverâünnehir bölgesinde yaşayan Necmeddin Ömer Nesefî (o. 537/1142) fıkıh, tefsir, kelam ve hadis gibi pek çok alanda yetkin bir ilim adamıdır. Akâidü’n-Nesefî adlı eseriyle meşhur olan Ömer Nesefî’nin et-Teysîr fi’t-Tefsîr isimli eseri, tam ve hacimli bir tefsir olup hem biçim hem de içerik acısından özgün bir eser olarak kabul edilebilir. et-Teysîr fi’t-Tefsîr, Râgıb el-İsfahânî’nin Câmiu’t-Tefsîr’i ve Zemahşerî’nin el-Keşşâf’ı gibi tefsirlerle benzerlik göstermekle beraber onun asıl kaynakları İmam Mâtürîdî’nin Te’vîlâtü’l-Kur’ân’ı ve Kuşeyrî’nin Letâifü’l-İşârât’ıdır. Bu bağlamda eser Hanefî-Mâtürîdî gelenek ile tasavvuf geleneğini birleştirmektedir. Günümüze ulaşan yüzün üzerindeki nüsha, tefsir üzerine yapılan ihtisar çalışmaları, haşiye metinlerinde ve müstakil tefsirlerde esere yapılan atıflar ve eserden yapılan iktibaslar et-Teysîr fi’t-Tefsîr’in Osmanlı dönemi tefsiri üzerinde de önemli bir etkisi olduğunu göstermektedir.
