İnsanın, binbir çaba, ter döktüğü onca eser, sonunda ufacık, zerre kadar bir amaç eder (...)
İşte insan, ilkelerinden ibaret gibi görünen,
Etkisindedir bir alemin belki de, bilinmeyen...
Adam gözlerini kızdan hiç ayırmadan, konu her değiştiğinde yüzünün yaz meltemindeki bir başak tarlası gibi farklı görünümlere bürünüşünü hayranlıkla izliyordu.
Gerçekliğe dönüş, anesteziden sonra bilincin yerine gelmesi kadar acı vericiydi. Bedeni ve beyni tarifsiz bir halsizlikle sızlıyordu ve delicesine uçup giden anları tutabilmek için yapabileceği ya da söyleyebileceği bir şey bir türlü aklına gelmiyordu.
Eskiden elli yılın birlikte geçirmek için çok uzun bir süre olduğunu düşünürdü; oysa şimdi onca yıl göz açıp kapayana kadar geçip gidebilir gibi geliyordu.