Kitapta bazı temel ahlak kuralları soyut biçimlerde ele alınıp, bunlara yönelik itirazlar en temel argümanlarla ispatlanmış. Bu ahlak kuralları: Kantçılık, Ross’un kuramı, Normatif etikte eylem faydacılığı, Egoizm, Metaetik, doğalcılık,Rawls, Thomas Hobbes, görecilik, Edward Moore, duygusalcılık ve kuralcılık.
Okuyucu eğer ki somut ahlaki meselelerin tartışıldığı(tecavüz, intihar, idam vb.) bir eser ümidindeyse aradığını bulamaz. Çünkü burada ahlaki meselelerden ziyade ahlaki ilkeleri tanımlamayla ve çürütmeyle haşır neşir olunmuş. Hatta öyle ki bahsi geçen ahlak kuramlarının her birine “doğru eylemleri doğru yapan nedir?” gibi çok temel sorular sorulup birtakım önermelerle tüm kuramların yanlışlığı ispatlanmış…
Fakat kitabın temelini oluşturan “İyinin anlamı nedir? Biz nelere iyi deriz?” sorularına cevap bulunamamış…
Ama buna rağmen tüm bu arayışların zaman kaybı olduğu da söylenemez. Keza bu sorunun cevabını verebilmek hiç de kolay değildir. “İyi meselesini” nasıl tanımlarsak tanımlayalım bir yerden bir mantık hatası patlak veriyor..
Hem şöyle bir yanı da var ki; tüm kuramların çürütülmüş olması, teoride her birimize felsefeye bir katkıda bulunma fırsatı doğuruyor.
NOT: Kitabın dili oldukça ağır ve ele aldığı meseleler de oldukça çetrefilli..
