Etrüskler Türk mü idi?
Adile AydaSözler ve Alıntılar
Onbaşılık, yüzbaşılık, binbaşılık müesseseleri Etrüsklerden Romalılara, Romalılardan da diğer Batı milletlerine geçmiştir.
Etrüsklere dair herhangi bir kitapta bu kavmin savaşçı, cesur ve binicilikte usta bir kavim olduğuna, 12 siteden kurulu siyasi birlikler oluşturduklarına, senelik siyasi ve dini kurultayları bulunduğuna, çalgı ve oyuna düşkün olduklarına, hayvan motiflerinden ilham alan sanatları ve ölülere ibadetle fala dayanan dinleri bulunduğuna işaret edildiği görülür. Türklere gelince askeri kabiliyetlerinin, savaştaki cesaretlerinin isabet edilmeye muhtaç olmadığını zannediyorum. Aynı şekilde, binicilikte ustalıkları dünyaca bilinmektedir. Esasen hemen bütün Alman ve Macar etnologları ata binme adetini dünyaya Türklerin yaydığı konusunda söz birliği etmektedirler.
Sayfa 22 - Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü
Romalılar Etrüskler tarafından yazılmış tarih kitaplarını yok etmekle kalmamış, kendi yazdıklarında da tarihi tahrif etmekten, gerçekleri gizlemek ve olmayan şeyler uydurmaktan çekinmemişlerdir
Ancak hiçbir bilginin inkâr edemeyeceği tarihî bir gerçek varsa, o da M.Ö. 8’inci asrın başında İtalya’da güçlü bir Etrüsk devletinin mevcut olduğudur
Her Romalı Etrüskleri yenmek, ezmek Etrüsk olan her şeyi tahrip etmek arzusu ile yanıp tutuşuyordu. Dört asır süren Etrüsk–Roma mücadelesi sırasında bu dinmez kinin vahşi ve korkunç seslerine defalarca şahit olunmaktadır. Romalılar kentlerine pek yakın olan Veies şehrini kuşatmakla işe başladılar. On sene süren kuşatmanın sonunda öfke ile girdikleri şehirde misli görülmemiş kâtliam yaptılar. Kendi milletini daima şirin göstererek yazan Titus Livius bile, ilk yirmi dört saatin her dakikasının adam öldürme ile geçtiğini kaydeder.
Sayfa 16 - Türk Kültürünü Araştırma Enstitüsü
Romalılar siyasî ve idarî kuruluş şekillerinin çoğunu Etrüsklerden almışlardır.
Batılı bilginler Yunanistan’da, Ege Denizi’nde ve Batı Anadolu’da yaşamış en eski kavimlere evvelce Pré-héllénique deyip geçmişken, simdi her birine ayrı birer ad ve hüviyet aramak mecburiyetini hissetmektedirler. Yani, tarihte “proto”lar, “pré”ler yavaş yavaş yok olmaktadır.