Hayat bazen hiç ilerlemeyen vakit gibi gelir insana. Saatin başında bekler durursun, biraz olsun hızlı aksın diye ama ne akrebin heyecanı vardır ileri gitmek için ne de yelkovan koşmak ister akrebe yetişmek için. Nasılsa geçmeyecek, dersin unutursun bakmayı. Ta ki saat vurduğunda, küçük bir kapıdan çıkıp aniden öten kuşunki gibi gürültülü bir korku, kapını çaldığında, anlarsın hayatın aslında çoktan akıp gittiğini.