Kitapta dostoyevski'nin dört güzel ve okunası öyküsü yer alıyor;
1- Ev sahibesi
2- Bay proharçin
3- Dokuz mektupluk roman
4- Polzunkov
Ev Sahibesi Dostoyevski’nin küçük hacimli ama son derece kıvrak bir zekâyla harmanladığı öyküsüdür.Bu kısa öyküsünde başyapıtlara özgü bir üslup güzelliğiyle bize, hasta ruhlu kişilerin yaşamından, gerçekle düş arası unutulmaz sahneleri anlatır. Dostoyevski'nin insancıklar'dan bir sene önce yazdığı uzun öyküsü;tek tutkusu bilim olan sık sık beyin humma nöbetleri geçirip hülyalara dalan Ordinov karakterinin sıkıcı ve yabani hayatında aşkı keşfetmesiyle başlar.Acısı,ızdırabı,hastalığı,yabaniliği olan bir karakter ordinov'la bize yine mutsuz bir sevda ve aşağılılık duygularıyla süslenmiş bir kitap sunuyor.Ev sahibesi umutsuz,antipatik bir karakterin ''ben de varım'' dercesine insanların gözüne batma çabasını betimler. Bay Proharçin Kiracı olarak kaldığı evde cimriliği ve eli sıkılığıyla ün yapan, sürekli yoksulluğundan ve yengesinin de geçimini sağlamak zorunda olduğundan dem vuran Semyon İvanoviç Proharçin’in ölümünden sonra döşeğinin içinden önemli miktarda para çıktığını anlatır.Dokuz mektupluk roman, Dostoyevski’nin elinden çıkmış en kötü çalışma olabilir.Çok boğucu, sıkıcıdır ve finali hiçbir yere çıkmaz.Polzunkov ise, kitaptaki en iyi kısım olabilir. Karakter tahlilleri başarılıdır. Rusya’nın taşrasına dair tasvirleri ile klasik Dostoyevski eseridir. Rüşvet alan patronu tarafından kandırılan ve işsiz kalan Polzunkov, para kazanmak amacıyla soytarılık yaparak hikayesini insanlara anlatır.
