Bir oturuşta bitirdiğim en uzun kitap oldu sanırım. Adını çokça duyduğum bir yazar olmasına rağmen ilk kez bu kitabını okudum. İçimden bir ses sıkı bir Kristin Hannah takipçisi olacağımı söylüyor. "Evden Çok Uzakta" öncelikle beni hikayesi ile çekti. Uzun yıllardır birlikte olan ama evliliklerinde çatlaklar olan bir çift görüyoruz kitabın başında. İlk sayfalarda Michael'a çok kızdım, karısını bu kadar yalnız bırakması, savaşa gönderme şekli, Jolene Irak'ta iken bile sürdürdüğü küslük... Gerçi bu sonuncusunda Jolene'de de hata var. Zaten kitabın sonlarına doğru taraf değiştirmeye başlıyorsunuz. Bu da yazarın başarısı sanırım. Karakterlerin gelişimini net bir şekilde aktarabiliyor.
Kitabı okurken en çok Jolene ne zaman tekrar kocasına güvenebilecek diye ağladım durdum. Beklediğim anı 347. sayfada buldum. Sanırım o sayfanın başındaki diyaloğu açıp açıp tekrar okuyacağım.
Özetle bu bir iyileşme kitabı. Karı-koca ilişkisinin iyileşmesi, uzuv kaybının iyileşmesi, travma sonrası stres bozukluğunun iyileşmesi, bir kaybın sonrasındaki iyileşme... Liste uzar gider.
En iyisi bir alıntı ile bitirelim:
"Seni seviyorum Jo," dedi basitçe ama böylesine bir ifadenin asla basit olamayacağını ikisi de biliyordu."
