Aslında en çok da eski, artık olup bitmiş bir şey bize daha sevimli, daha hoş gelir. Bu eski, olup bitmiş şey hüzünle, sevgiyle boyanmış, renklendirilmiştir, her şey orada kalmıştır, “duygu” sözcüğüyle adlandırılan şey oradadır. Şimdi her şey başkadır. Yaşam mutluluk olmadan, gözyaşları olmadan akmakta, devam etmektedir.