Her bir insan bir birey olarak tek başına bir dünyadır aslında ve zaman ilerledikçe insanların başına gelenler ya da sahip oldukları özellikler onları ya bülbüle çevirir ya kargaya, ya yılana yahut bal arısına.
Allah'tan ayrı kalıp dünyaya dalmanın çer çöp oluşturduğu bir birikmişlik var içimizde, dünyalık menfaatlerin kapladığı bir şuursuzluk hâkim üzerimizde. Bu şuursuzluk işte sana, bana adım attırmayan.
Yıllarca bu şuursuzluğun oluşturduğu birikimdir seni, Allah'a yaklaşmak istesen de yaklaştırmayan. Nasıl zamanında sulamadığın çiçek ölüyorsa, zamanında uygun şartlarda ve uygun zeminde bakmadığın ruhun da ölüyor ve sen bunun farkında bile değilsin.
İnsan iradesini, şuurunu an be an tövbe ile hayırlı işler yapma ile yoğurmadığında, on saatlik bir filmi rahatlıkla izleyebiliyorken on dakika Kur'an okuyamıyor.