Kitabın ilk sayfalarında 'sonsuzluk, zaman, son, yüzyıl' kelimelerinin fazlalığı sizi korkutmasın. İlerleyen sayfalarda iyi ki bu kadar çok bahsetmiş diyorsunuz.
Kalemin mükemmelliği hakkında konuşmaya gerek var mı bilemiyorum ama eğer ağır biri dili olduğunu düşünen varsa kesinlikle hemen okumaya başlasın. Bu kadar akıcı bir kaleme sahip yazarlar zor bulunur.
Ben Robot eseriyle başlangıç yapmam gayet yerinde olmuş. Ben Robot eserinde sadece birçok hikaye ile kendinizi kafanızı yoruyorsunuz. Ama bu eser sizin bir başkası tarafından beyninizi yoracak, karıştıracak ve ince mesajlarla 'acaba burada bunu mu kast ediyor' diye diye okutacak bir eser.
Sonsuzluğun sonu, Sınırsızlığın başlangıcı niteliğinde bir eser. Asimov'un dünyasına giriş kitabı olarak düşünülüyor. Ben şans eseri ( bir okuyucunun yorum yapmasıyla) fark ettim. Vakıf serisine o kadar odaklanmışım ki bu eseri hiç görmedim bile.. İyi ki okumuşum diyorum. Çünkü gerçekten Asimov 'un dünyasına giriş kitabı.
Bağlantısını kendimce şöyle anlatabilirim; sadece kalemine alışmak için okudum diğer kitaplarından bağımsız bir eser. Okursanız çok şey kazanırsınız, bunu söyleyebilirim.
Zaman paradoksları, paralel evrenler, kazanlar, Teknisyenler, Sonsuzlar derken kafanızın karışması başlangıçta normal, korkmayın ve devam edin. İlerleyen sayfalarda sizi oldukça güzel paradokslar bekliyor..
Kitapla kalın...
Murat Ç ile başladığımız Asimov okumasının ilk kitabıydı Sonsuzluğun Sonu ve ben yaklaşık iki günde kitabı okudum. Hem de ne okuma! Sayfaları hızla çevirip olayları anlamaktan, terimleri tam anlamıyla kavramaktan ve heyecandan başka hiçbir şeye odaklanamadım.
