Erken dönem kültürlerdeki Yüce Varlık, genel anlamda belli başlı sembolik değerlere, ilgi çekici hikayelerle beslenen kökenlere ve ortak doğa ve anlamlara sahip olan, çoğu kez soyut ve doğaüstü semavi özelliklerle donatılmış tarihsel (kültürel, beşeri, kozmik) ilah fikrine işaret eder. Bu karakteriyle Yüce Varlık hakkındaki anlayışlar, farklı kültürlerce değişik isimlerle (Baiame, Mana, Manitu vb.) olsa da aynı üstün kudreti gösterir. Modern Dinler Tarihi, kendisine ait çok gelişmiş yöntemsel araçlarla Yüce Varlığın, yüksek medeni politeist geleneklerde bulunan Ti’en, Brahma, Zeus, Jüpiter gibi Yüce Tanrı anlayışlarıyla kurduğu kültürel bağları ortaya çıkarmak hatta tarihsel monoteist dinlerin Eşsiz Tanrı (söz gelişi Yahve, Ahura Mazda, Kutsal Üçleme ve Allah) inançlarıyla tarihsel fenomenolojik ilişkisini incelemek istemektedir.
Elinizdeki bu çalışma, hem etnografik hem de fenomenolojik açıdan Yüce Varlık fikrini değerlendiren “Tylor”, “Marett”, “Lang”, “Schmidt”, “Söderblom” ve “Pettazzoni” gibi Batılı akademisyenlerin teorileri hakkında Türkiye’de yapılan ilk hacimli araştırma sayılabilir.
Eser, 2008- 2013 yıllarını kapsayan beş yıllık yoğun bir araştırmanın ürünü olarak ilk kültürlerde olup bitenleri anlamak suretiyle insanlık tarihindeki monoteizm sistemlerin doğasını ve aralarındaki genetik ilişkiyi, mevcut politeist sistemlerin mahiyetini, aktüel dinlerdeki dejenerasyon ve sapmaları ortaya çıkarmayı neticede dinî geleneklerin oluşumundaki “insanî boyutları” kavramayı hedeflemektedir.
