Eylül Türk Edebiyatının ilk psikolojik romanı olmakla birlikte Mehmed Rauf'un da ilk ve son başarılı eseridir.
Ben de bu sebepten dolayı bu kitaba büyük bir merakla başladım,kitabın konusu,karakterleri,sonu gibi detayları çok fazla olmasa da biliyordum bu yüzden alıcı olur diye okumaya başladım.
Yanıldım doğrusu çok da akıcı bir kitap olmamakla birlikte okurken bunaldığımı da hissettim ama her şeye rağmen kitaptaki tasvirler gayet başarılıydı,keza yazarın kitapta aşk konusunda söyledikleri de gayet hoştu,bu kitap zaten imkansız bir aşkı anlattığı için sonu beni pek şaşırtmadı ve doğruyu söylemek romanın akışına en uygun son da bu olurdu zaten ama bu sonun trajik olduğu gerçeğini değiştirmez tabiki.
Kitaptaki karaketlere gelirsek Suat ve Necip yer yer olumsuz tavırları da olsa başarılı bir şekilde tasvir edilen karakterler olmuş kitabı okurken onların aşkını derinliklerine kadar hissettim.
Diğer karakterler de yeterince derin bir şekilde betimlenmiş yer yer sinir bozucu olsalar da kitaba iyi oturmuşlar.
Kitaba benim puanım 7 o da üsluptan ötürü,zaten kitabın kaybettiği nokta da üslup,yazarın üslubu bana sıkıcı geldi belki de aşık olmadığım içindir bilemiyorum.
Neyse aşık olunca okunacak kitaplar listeme bunu da yazdım ve yazıyı burada bitirdim.
Şimdiden size iyi okumalar.
