Eylülün Gölgesinde Bir Yazdı Ferit Edgü

Çakır, kambur, yoksul bir arabacıdır. Anasız babasız büyümüştür hayatta hiç kimsesi yoktur. En büyük varlığı ve aşkı atlarıdır. Ev içinde değil de atlarıyla ahırda uyumayı seçer. Sevgiyle doludur Çakır, sadece atları değil insanları ve yaşayan her şeyi sever.

"Çakır, ölüm döşeğinde. Gözleri yarı açık.
Sanki ölürken aklına bir şeyler gelmiş (örneğin bana anlatacağı bir masal).
Gülümsüyor.
Bana mı?
Anlatacağı masala mı?
Yoksa birazdan ardında bırakacağı masala mı?
Yoksa, soluğunu ensesinde duyduğu ölüme mi?

Ölüme olmalı.
Ölüme: "benimki gibi bir yaşam üzerinde senin ne hakkın olabilir ki?"

Ferit Edgü'den okuduğum ikinci kitap. Farklı bir tadı var. Buna konulabilecek bir isim var mı bilemiyorum. Harika bir yazar, diye nitelendirdiğim yazarlardan dahi ayrılan bir yanı var. Anlatacağı şeyi öyle allayıp pullamadan, doğrudan anlatıyor. Kısa cümleler. Bazı bazı kısa cümlelerin altında devasa mânâlar buldum. Örnek: 'Yaşamaktan yorulanları sev...'
Kitap fotoroman. Kitapta olmayan fotoğrafları okuyor yazar. Fotoğraf okumak zevkli bir işmiş. Bazı sayfalarda bitirilmemiş cümleler var. Al sevgili okuyucu tamamla, hani yazarlardan çıktıktan sonra okuyanındır ya eserler, al da tamamla bu cümleleri; der gibi... Okuması zevkli. Akışkan. Yazar olmak isteyen, yazmak isteyenler için de farklı bir pencere Ferit Edgü.
Tavsiye edilir.

Eylülün Gölgesinde Bir Yazdı, Ferit Edgü ile tanıştığım kitap...

Hani bazı filmler olur ya, görüntü gözünüzün önünde akarken arkadan etkileyici bir ses bir şeyler anlatmaya başlar. Eylülün Gölgesinde Bir Yazdı kitabını okurken bende oluşan his de tıpkı bunun gibiydi. Gözlerim satırların üzerinde dolaşırken o ses kulağıma geliyor ve adeta yazılanları seslendiriyordu.

Kitabın ilk sayfalarından itibaren Ferit Edgü’nün hem biçim hem de anlatım açısından farklı bir üslubu benimsediği görülüyor. Cümleler kısa, dizeyi anımsatan bir yapıya sahip ve tıpkı şiir dizeleri gibi alt alta sıralanmış. Okumaya başladığım zaman yazarın bu farklı yazım şeklini biraz garipsemiş olsam da sayfalar ilerledikçe bu anlatım tarzının anlatılanları daha akıcı hale getirdiğini ve aynı zamanda daha etkileyici kıldığını farkettim.

Kitap üç bölümden oluşuyor: birinci bölüm, ikinci bölüm ve ara bölüm. Birinci bölüm ve ikinci bölüm bir iki ufak nokta dışında birbirinden farklı olayları ve kişileri anlatıyor ara bölüm ise birinci bölümde anlatılanları yazarın nasıl öğrendiğinden bahsediyor.

Birinci bölümün anlatıcısı olan kişi bir gün aile albümüne bakarken babasının arabacısı olan Çakır’ın bir tane bile fotoğrafı olmadığını farkeder. Bunun üzerine Çakır’a dair bildiklerini, hatırladığı anıları kafasında kurguladığı ve olmasını hayal ettiği durumlarla birleştirip Çakır’ın sözcüklerden oluşan fotoğraflarını oluşturur ve bunları bir albüm haline getirir.

Yazar, ara bölümde birinci bölümde anlattıklarının bilgisine nasıl ulaştığına dair anısını anlattıktan sonra ikinci bölüm başlar. Burada ise kankardeş olan Esat ve Kıni’nin hikayesi anlatılmaktadır.

Bu kitap Ferit Edgü’nün dili ve üslubu hakkında bilgi sahibi olmamı sağladı. Yazarın diğer kitaplarını da okumanın faydalı olacağını düşünüyorum.

Bu eseri bana hediye eden kitap dostum değerliEdaY Hanımefendi ye teşekkür ederim.

Yüklemlere kramp girmiş işte dertli adamlarının yaralı adamların sabırsız tahammülü yok... Işte diyorum anla, yüklemi sen tamamla... Yılgın hayatlar ölümü ceplerinde taşıtanlar...
Yaşamaktan yorulmuş insanların hikayesi...

Aşk cahile de uğrar alime de... Göğsünde söndürenler kazanır, kor edip harlayanlar divaneden mecnuna döner.

İlk defa fotoğrafları kaleme alma söze dönüştüren bir yazar var karşımda.
Fotoğrafı anlatma gözde canlandırma var evet fazla detaya girmeden anlatmış.
Bir roman değil de bir hikaye gibi, o kadar derin anlatmamış sade grift değil az ve öz... Birinci bölüm çakırı anlatıyor. Sonra su testisi diye bir hikaye var.
Bu aralar arka sokakların çocukları konuşuyor eserler de ya da karşıma çıkanların çoğunda algıda seçicilik...

Ferit edgü yü ne zamandır okumak istemişimdir.:)
Tam isabet buna derim :))

Ferit EDGÜ – Eylülün Gölgesinde Bir Yazdı*

Ferit EDGÜ kesinlikle sıradışı bir kalem. Kısa öyküleri ve novellaları oldukça sağlam. Okunulması gereken bir kalem olduğu düşüncesindeyim.

Kitap üç ayrı bölümden oluşuyor;

1. Çakır'ın Öyküsü
2. Ara
3. Su Testileri

Her bölümün başı Fernando PESSOA ile başlıyor ki bu da ayrı bir lezzet elbette..

1.Bölümde en sıradışı olay; fotoğraflar olmadan fotoğraflar anlatılıyor ve okuyucu, kafasında o fotoğrafı kendisi çekiyor. Yani ilk bölüm fotoğrafsız bir fotoroman gibi.. Çok güzel idi..

● Foto 26; “Çakır, odanın ortasında. İki elinde birer sandalye var. Ünlü sandalye akrobasilerinden birini yapıyor.” gibi..

Ara bölüm; romanın konusuna değinilen bölüm..

2.Bölüm de ise roman, bağlarına kavuşuyor. Bu bölümün özelliği ise olaylar tek bir kişinin ağzından değil, romanda yer alan bütün kişilerin konuştuğu, kendini anlattığı, anlatırken yarım kalan konuşmalar ve bu konuşmaların yutkunamamaya dönüşmesi... Yarım bırakılan cümleleri okuyucu olarak bizler bağlıyoruz.. Bu da derin bir etki yaratıyor.

Sonsuz ve sınırsız bir dünyaya hoşgeldiniz...

Herkese keyifli okumalar kitap sever güzel insanlar..

Şimdi nerden başlayacagımı bilemiyorum.Böyle şiirsel bir tarzla bu kadar mükemmel bir roman oluşturmak muhteşem birşey.Çakır başlı başına mükemmel ''Bİr kambur hiçbir zaMAN kahraman olamaz''demesi bile başlı başına bir kitapdır.Ben çakır'ı kahraman görüyorum,insanlıgın, doğanın,yaşamın kahramanıdır çakır.Çakır diğer kötü işlere bulaşmış insanların (Kıni,esat vb) aslında iyi insanlar olduğunu dile getiriyor,olaya robotlaşmış halkın gözüyle bakmaması ayrı bir kahramanlık.Her türlü kategoride anında bir masal anlatması ayrı bir güzellik.Aşık'dı çakır;kuşa,at'a,meyveye,sebzeye doğada var olan herşeye... Aslında diğer karakterlerde çok güzel işlenmiş,ancak çakır'ı bu kadar eksik anlatırken diğerlerini anlatmak içimden gelmiyor.

Şimdi size Çakır ın hikayesini anlatacağım diyor ve giriyor yazar. Hiç olmayan bir insanın, hiç olmayan resimlerinden hikayesini anlatmaya koyuluyor. Sözlerinde de belirttiği üzere ;
...Ona bir geçmiş uyduruyordum. Çünkü geçmişi hakkında çok az şey biliyordum. Yıllar boyunca düşleye düşleye ona gerçek bir hayat kurdum...
Böylelikle Çakır ın hikayesi başlıyor. Daha doğrusu yazarın yarattığı Çakır ın hikayesi. Anlatabilmiş mi ? diye sorarsanız. Gerçeğini aratmayacak kadar sahici Çakır ve hikayeye sonradan katılanların hikayesi.
Yalnızlık üzerine derin bir düşünüş ve düşündürüş. Bitirilmemiş cümlelerle okura da kendi gerçekliğini yaratma imkanı vermiş. Bambaşka bir üslup bambaşka bir teknikle kimsesizlik ve yalnızlığı tasvir etmiş.

Muhteşem bir fikir, muhteşem bir sunum... Ferit Edgü fotoğrafsız bir fotoroman yazmış. Olmaz demeyin yarattığı etkiyi fotoğraflarla yaratamazdı. Okuyun, okutun...

Eylülün gölgesinde okunsa yeridir..Eski bir sonbahar fotoğrafına bakarken akla gelenler gibi..Kurgusu ve öyküsüyle Ferit Edgü'nün bence en güzel kitabıdır.