Ferid Edgü ile tanışma kitabım oldu. Ben Alfa yayınlarından okudum. Kitap, toplamda iki öyküden oluşuyor. Bu öyküler de kendi içinde kısa kısa bölümlere ayrılmış. 125 sayfalık bir kitap ama toplamda ancak 75 sayfa çünkü çok boş ya da yarım boş sayfalar var.
Ferid Edgü’nün farklı bir tarzı var en azından bu kitap için. İlk öykümüz Çakırın Öyküsü. Bu öyküde yazar, etrafındaki her şeyi seven, yalnız bir adamı anlatıyor. Yalnız bu anlatı fotoğraflar üzerinden. Hani bir fotoğraf birçok şeyi anlatır ya bazen, yorum yaptırır o an için. Fotoğraftaki kişiler, nesneler, duygu durumları…. Bir filmin bir sahnesi gibidir bir fotoğraf, ya da bir ömrün anlık aynaları. Hatta fotoğrafta olmayanı da hayal edip yorumluyor yazar. Bunları okurken fotoğraflar benim de gözümün önünde canlandı. İşte böyle düşünmüş yazar da. Birbirinin devamı olan fotoğraflar üzerinden anlatıyor bu yalnız kahramanı. Kendince bir yaşam kurmasını başarmış ender kişilerdendi diyor kahraman için.
İkinci öykü Su Testileri. Bu öyküde de yazar birlikte gibi görünen ama her biri kendi içinde yalnız kahramanlar yaratmış. Olaylar farklı karakterlerin gözünden ayrı ayrı anlatılıyor. Bir seri cinayetler öyküsü bu ve ilginç bir şekilde ilk öyküyle de bağlantı kurmuş yazar.
Yazarı çok merak ediyordum ama benim için çok doyurucu bir eser olmadı ama belki de yanlış bir kitabıyla başladım diye düşünüyorum. Onun için Hakkari’de Bir Mevsim’i de okuyacağım. Mutlaka okunması gereken bir kitap değil bence arkadaşlar.
"Biz kendi dünyamızı yaratmazsak ölürüz."
Yalnızlığın, kimsesizliğin ve geçmişteki bir dosta duyulan özlemin hikayesi. Aşk, insan ilişkileri ve geçmişle hesaplaşma gibi temaları ele alıyor. Yazar bu kitapta sıcak bir yaz atmosferiyle birlikte, insanların duygusal deneyimlerini derinlemesine inceliyor. Edgü'yü hâlâ tanımayanlar varsa bu kitap güzel bir başlangıç olabilir. Keyifli okumalar:)
Her Ferit Edgü kitabı gibi bu da nefisti. Soluksuzca okudum deyimi yerinde olur. 1.30 saat gibi kısa bir sürede bitirdim. Uzun zaman sonra ara vermeden keyif alarak okuduğum bir kitap oldu.
Ferit Edgu tarzı degismemisti tabi. Yine o nefis duygular, yine o hikaye ve efsane anlatım. Dikkatle okunmadığı zaman ucunu kaçıracağınız türden kitaplar olur ya, işte Eylul'ün gölgesinde bir yazdi ve diger Edgü kitapları onların babası bence. Farklı karakterler ağzından anlatılan bir hikaye ve bizim parçaları birlestirerek ilerlememiz gerekiyor. Yanlış olmasin bir an bile sıkılmadan keyifle oluyor bu. Okumayanlara tavsiye ederim.
Ferit Edgü, Güzel Sanatlar Akademesi Resim Bölümünde öğrenim gördü. Öğrenim görürken 1958 yılında Paris'e gitti ve uzun yıllar burada yaşadı. Öykü, şiir, roman, deneme türünde yapıtlar veren yazar 1976 yılında Ada Yayınları'nı kurdu ve yönetti. Resim sanatı ve ressamlar üzerine de kitaplar yayınlayan yazar Bir Gemide (1979) adlı öykü
Ferit Edgü: “Ne öykü, ne roman. Türkçe’de karşılığı anlatı. Ama anlatıda, anlatmak var, dolayısıyla ben, bu yapıtım için bu sözcüğü pek uygun bulamadım. Roman değil de, romana yakın anlamında romansı dedim, ama tutmadı. Dilerseniz, küçük, kısa öykü gibi küçük roman diyelim.” diyerek anlatıyor bu eserini, bir söyleşide.
Peki biz nasıl anlatacağız?
Başlangıçta fotoğraf üzerinden akan bir serüven olması bir miktar canımı sıkmış olsada devamında tırmandığım dağın tepesinde güzel bir manzaraya karşı demli bir çay içmeye benzedi kitap. Şunu anladım ki Ferit Edgü her zaman ve şartta okunmalıdır. Bu yüzden de kitap ile ilgili fazla bir şey yazmayacağım. Okuyucularına keyifli okumalar diliyorum.
