Büyüklerin çocuklara zorla ve fazla kitap okutturduklarını yazıyor. Bazılarının anne ve babası günde iki, üç kitap bitirmelerini istiyorlarmış. Çocuklar da annesi ve babasının fazla kitap okutmalarına sinir oluyorlar. Kitap okumalıyız o doğrudur. Ama fazla okutmak yani bilmiyorum. Çünkü günde fazla kitap okutan babalar anneler var. Kitapta bazı çocukların önemli meselelerde durmasını istemeyip odalarına gönderip kitap okutturduğu yazıyor. Yani çocuklarda kitap okumalıdır. Mesela iki günde bir gibi. Ama çok okuyanlarda olur mu bilmem? Yani günde iki kere üç kere okuyan var mı? Bazen çocuklar başta kitap okumayı sever ama bir süre sonra sevdikleri türden kitap okuyunca okumayı sever ama farklı türde kitap alınca okumaktan sıkılır. (Mesela macera türü seviyordu ama roman gibi kitap alınca okumaktan sıkılır.) Büyüklerde bunu fark edince çocukları kitap okumaya zorlar. Kitapta çocukların kitap okumayı sevmeleri veya sevmemelerini anlatıyor. Bazı büyükler çocuklarına kitap okumalarını söyleyip kendileri okumuyorlar. Çocuklarda buna sinir oluyorlar. Ama kitap okumak yararlıdır. Kitap okumayan sıkılır.
Eyvah kitap!
Kitabımız kısa kısa hikâyelerden oluşuyor. Hikâye diyorum ama aslında hayatımızda hemen hemen her gün başımıza gelip bizlere önemsizmiş gibi görünen ve bir o kadar da insanı kitaptan, kitap okumaktan soğutan meselelere değiniyor yani güzel bir farkındalık oluşturuyor diyebiliriz.
Bilirsiniz insanlar ne okursa, ne izlerse o konuda
Mine Soysal'ın yazdığı bu kitap insanların çocukluktan itibaren kitap okumaktan neden uzak durduğu üzerinde duran içerisinde farklı öykülerle renklendirdiği bir kitap. Yazar birden fazla bakış açısıyla bu konu üzerinde durmuş, başarılı bir kitap ortaya çıkmış. Farkındalık yaratmak için gayet faydalı olduğunu düşünüyorum. Merak edenlere öneririm.
Hepimizin kitap okumaya başlamakla ilgili bir anısı vardır mutlaka.
Ya da ilk kez nasıl elimize aldığımızı, onunla ilk temasimizi yıllar geçse de hatırlarız.
.
Özellikle kötü anılarımız varsa unutmak mümkün olmaz.
.
Mine Soysal EYVAH KiTAP ' da çocukların ve gençlerin kitap okuma tarzlarını ve kitaba karşı olan tutumlarını masaya yatırmış bu eserinde.
.
Birer ikişer sayfalık minik hikayelerden olusan bu kitap aslında hepimizin az çok başından geçmiş hikayelerin bir araya toplanmış hâli.
Toplumsal olarak kitaba bakış açımızin çocuklarımıza yansımış hali de diyebiliriz. Kimi ailede mecburiyet gibi düşünülürken,kimi ailede bosverilmis kitap okuma ya da okuyamama halleri net bir şekilde , doğal bir dille ifade edilmiş.
.
Çocukları nasıl okumaktan soğuttugumuzdan tutun da onlara örnek olmadan dikte ettiklerimizi bir bir kendi hikayelerinin içinde aktarıyorlar hepimize. Yıllarca gençlerle olan söyleşilerden derlediği anekdotlari bu kitapta toplayan Mine Soysal bizim bu yolda ebeveyn olarak düştüğümüz hataları da yüzümüze vuruyor.
.
Çocuklarla birlikte anne babaların da okuması ve üzerinde konuşması gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
.
Her akşam çocuklarla birlikte okunup üzerinde kendi ailelerine dair sohbet edilebilecek bu eseri öncelikle çocuğu kitap okudum isteyen tüm velilere öneriyorum.
Çok beğendim,ilkokul çağından lise çağına kadar olan çocukların gençlerin neden kitap okumadıklarını, aslında hepsinin biraz okuyucu olduğunu, sandıkları gibi kitap okumanın sıkıcı olmadığını anlatmaya çalışmış.. Onlar aslında ne istediklerini yetişkinlerden daha iyi biliyor ve anne babaların istemeyerek de olsa sergilediği tutum, çocuklarının kitaba karşı yaklaşımlarını da etkiliyor.
