Roman, kendi talihini kendi yaratanlar ile hayatın akışına kapılmış şekilde kaderine razı gelenlerin seçimlerine derin ve etik muhakemeler sunuyor. Bazen bunların mantık dışı ama bir o kadar anlamlı gelmeleri ise Dosto’nun başarısı olmalı.
Dosto’nun, roman karakterlerine, kendi yaşamı içinde büründüğü kimliklerden fazlasıyla bir şeyler kattığını düşündüren hikayede, genel kabul görmüş geleneksel toplum normlarına göre, en iyilerin en kötü görünenlerden fersah fersah daha fena olabileceğinin tasviri, gündelik basit olaylar ve net bir kurguyla hedefe odaklı ilerlerken, diğer yanda ise doğrudan her insanın kendine ölçü aldığı duygularının mı yoksa bunlardan doğan izlenimlerle aklın ön planda olduğu sentez bir yaşamın mı daha tercih edilebilir, sonuçlarına katlanılabilir olduğunun yorumu okuyucuya bırakılıyor.
