dostoyevski'nin ezilenler adlı bu yapıtını okumak için ilk gözüme kestirdiğimde, kitabın adından dolayı işçi sınıfının ya da yoksullukla canhıraş bir şekilde mücadele eden sınıfın başından geçen olaylar anlatılıyor zannettim. ancak durum hiç öyle değil.
dostoyevski dünya edebiyatında önemli bir yere sahip, koltuğunu kolay kolay kimseye kaptırmayacak kıymetli bir yazardır. insan ruhunun derinliklerini anlaması, bireyin davranışlarının altında yatan temel motivasyon kaynaklarını tanımlaması ve irdelemesi hep hoşuma gitmiştir.
ezilenler adlı bu kitap, türkiye'nin 60'lı 70'li yıllarında çekilen yeşilçam filmleri tadında bir etki uyandırdı bende. abartılı duygular, incinmiş ruhlara merhem olmaya çalışan iyi niyetli insanlar, 'al şu parayı oğlumun peşini bırak'lı racon sahneler...
kitabın ana karakteri olan vanya, dostoyevski'nin bir yansıması. yazar bu karakter aracılığıyla kendini biraz da olsa okuyucularına açmak istemiş. ancak pek gizemli bir adam olan dosto, yine kendinden bahsederken ser verip sır vermemiş.
dostoyevski'nin birçok kitabını okumuş biri olarak, diğer kitaplarına nazaran sönük kaldığını söyleyebilirim. ancak bu okunmaması gereken bir kitap olduğu anlamına gelmez. sadece yazar dosto olunca, beklenti doğal olaral yüksek oluyor. iyi okumalar.
