“Bir insanın cömertliği ne kadar büyük ve gürültülüyse, onda o kadar bencillik bulunur, hem de en iğrenç, en tiksindirici türdendir.”
•••
Dostoyevski’nin okuduğum kitapları arasında (Suç ve Ceza, Budala, Karamazov Kardeşler, Yeraltından Notlar’ı okudum.) Ezilenler en zayıf eseriydi. Diğer kitaplarının aksine Ezilenler bolca diyalogdan oluşuyor ve ruh tahlilleri neredeyse hiç yok. Kitap boyunca Rus edebiyatından değil de İngiliz Edebiyatından bir eser okuyormuş gibi hissettim. Romanda birbirine bağlı aşk hikayeleri okuyucuya sunulmaya çalışılmış fakat bu hikayelerin asıl anlatmak istediğinin okuyucuya aktarılamadığını düşünüyorum ve Dostoyevski kitap boyunca iyi karakterleri sürekli hasta, perişan halde sunarken; kötü karakterleri de yıkılmaz, kötülük yapmaktan haz duyacak tipler olarak sunuyor ki bu da bana oldukça abartı geldi. Kısacası Ezilenler, Dostoyevski’yi sıkılmadan okumak isteyenler ve diline alışabilmek için başlangıç kitabı olabilir; fakat benim gibi ustalık eseri birçok kitabını okuduysanız Ezilenler’i Dostoyevski yazmamış gibi hissedebilirsiniz ve onu okurken duyduğunuz hazzı bu kitapta duyamayabilirsiniz.
