Otobiyografik bir eser ile baş başayız.
Bir boşvermişlik diyebilirsiniz belki de sersefil bir yaşantı diyebiliriz.
Alkolle bezenmiş bir arayış ama arayış olduğuna kimseyi kolay kolay ikna edemeyeceğiniz türden.
Düşünsenize kitapta geçen onla yaşanmışlık, orospularla yatıp kalkma anlamsızca onlarla farklı farklı bağlar kurma, adi heriflerle sürekli yüz göz olma, saçma sapan birbiri ile hiç alakası olmayan bir çok işe girip kısa bir süre sonra atılma bazen de kendi isteğiyle tabiri yerindeyse rest çekip ayrılma ve verilen çek ile bir sonraki bulacağı işe kadar yetinmek, kıytırık otel pansiyonlarda hayat sürdürmek, aç kalmak, uzun süren otobüs yolculuklarına hiç aldırmadan yola çıkmak peki tüm bunlara neden katlandığı konusuna gelecek olursak tamamen bir kitap yazmak.
Yazar olabilmek kitaplar yazabilmek için hayatını sürdürmesi ve belki de kendine böylecek katlanabilmesi.
Jan'lar Maura'lar, Mary'ler gençler yaşlılar kimler kimler geldi geçti ama asla mutluluğa yaklaşamadın be Bukowski!
